"1940 oddanych serc". Mija 27 lat od pierwszego przeszczepu serca
Dominika Leonowicz

Mija 27 lat od pierwszego udanego zabiegu przeszczepienia serca w Polsce, przeprowadzonego przez zespół lekarzy pod kierownictwem prof. Zbigniewa Religi. Do dzisiaj dokonano 1940 takich operacji.

Stosunek Polaków do transplantologii jest bardzo pozytywny. Badania opinii publicznej pokazują ponad 90-procentowe poparcie, a liczba ponad 330 tysięcy zarejestrowanych dawców szpiku jest imponująca nawet względem statystyk światowych. - To poważny zasób ludzi dobrej woli - podkreśla dyrektor Centrum Organizacyjno - Koordynacyjnego ds. Transplantacji "Poltransplant" prof. dr hab. n. med. Roman Danielewicz. Zauważa jednak, że gotowość do dzielenia się, nie jest gwarantem sukcesu. W praktyce napotyka się inne problemy.

Co może nieco zaskakiwać, czasami hamulcem bywa sama postawa środowiska medycznego. Na szczęście, nie jest to częste, ale niekiedy w szpitalach, gdzie nie ma dedykowanej aktywności transplantacyjnej, występuje tzw. brak zaangażowania. Powód? - Najczęściej to brak doświadczenia, niechęć do brania odpowiedzialności i unikanie trudności w rozmowach z rodziną.
Promowane oświadczenie woli, poprzez które można wyrazić swoją gotowość do oddania organów w przypadku śmierci, nie ma żadnych skutków prawnych. - To jedynie bodziec dla rodziny w dyskusji o wyrażenie aprobaty . Brak takiej akceptacji odnotowuje się w kilkunastu procentach przypadków. I choć stanowisko rodziny z prawnego punktu widzenia również nie ma mocy decyzyjnej, to jednak, jeśli jest ono twarde i nieustępliwe – przeważa.

Jedynym wiążącym prawnie aktem woli jest tzw. sprzeciw. Zgodnie z ustawą z dnia 1 lipca 2005 "pobrania komórek, tkanek i narządów ze zwłok ludzkich można dokonać, jeżeli osoba zmarła nie wyraziła za życia sprzeciwu. Sprzeciw na formularzu należy zgłosić osobiście lub listownie w Centralnym Rejestrze Sprzeciwów w Centrum Organizacyjno-Koordynacyjnym ds. Transplantacji w Warszawie". Do tej pory Centrum odnotowało tylko ok. 26 tys. takich sprzeciwów, co zdaniem Romana Danielewicza jest kolejnym dowodem na to, że Polacy mają bardzo pozytywny stosunek do transplantologii.

Najwięcej wykonuje się przeszczepów nerek, wątrób i serc. Niektóre narządy (nerka, segment wątroby) lub tkanki (szpik kostny) można pobierać od osób żywych pod warunkiem, że dawca wyrazi na to zgodę, a jego życie nie będzie narażone na niebezpieczeństwo. Jednak większość narządów i tkanek do przeszczepienia pobiera się ze zwłok osób, które za życia nie wyraziły sprzeciwu na pobranie.

W historii polskiej transplantologii łącznie wykonano ponad 17,5 tys. udanych przeszczepów nerek, 2,5 tys wątrób i prawie 2 tys. serc. Dane są szacunkowe, bo na początku (a pierwszy udany przeszczep nerki nastąpił w 1966 roku) nie prowadzono rejestru. Jednak dokładne wyniki z bieżącego roku pokazują zarówno skalę zapotrzebowania, jak i skuteczności. W 2012 roku dokonano 1180 przeszczepów, w tym najwięcej nerek - 827, wątroby 240, serc – 60. Lista oczekujących na przeszczep jest równie długa – 2284, w tym najwięcej do przeszczepu nerki (1581), serca 413, wątroby 214.

Pytanie, jak poprawić statystyki, może wprawiać w zakłopotanie. Nie ukrywajmy, że danie szansy do życia innej osobie wiąże się ze śmiercią osoby bliskiej bądź nas samych.                                                                                                              Refleksje zostawiamy więc każdemu z osobna.

                        Pozdrawiam Bogdan.

Świadczenie pielęgnacyjne już nie dla wszystkich

Świadczenie pielęgnacyjne głównie dla rodziców, za to w wyższej kwocie, dla pozostałych – nieco niższy specjalny zasiek opiekuńczy. Takie są założenia rządowej nowelizacji ustawy o świadczeniach rodzinnych. 11 października na posiedzeniu sejmowej Komisji Polityki Społecznej i Rodziny odbyło się pierwsze czytanie projektu nowelizacji.

Obecnie najbliżsi, którzy rezygnują z pracy zarobkowej, by opiekować się niepełnosprawnym członkiem rodziny, uprawnieni są do otrzymania świadczenia pielęgnacyjnego. Od początku 2010 r. gwałtownie rośnie liczba osób ubiegających się o to świadczenie, m.in. przez wzgląd na zniesienie kryterium dochodowego. W 2011 r. liczba ta zwiększyła się o 100 proc. Wśród osób, które po 2010 r. uzyskały prawo do świadczenia pielęgnacyjnego, aż 83 proc. to osoby inne niż rodzice dzieci z niepełnosprawnością.

„W tym znaczną część stanowią osoby nadużywające pomocy finansowej ze strony państwa” – czytamy w uzasadnieniu nowelizacji. „Zauważalna jest również postępująca tendencja do wyszukiwania przez osoby nieaktywne zawodowo osób niepełnosprawnych w swoich rodzinach jedynie w celu uzyskania świadczenia pielęgnacyjnego, bez faktycznego sprawowania opieki nad tą osobą” .

- Dochodzimy do pytania, czy te pieniądze rzeczywiście docierają do tych najbardziej potrzebujących? Czy uelastyczniając kryteria, nie spowodowaliśmy, że zaczynają po te pieniądze sięgać również ludzie, którzy nie powinni ich otrzymywać? Chodzi o ludzi, którzy de facto nie podjęli się tej trudnej, codziennej opieki nad osobą całkowicie niesamodzielną, które nawet mieszkają zupełnie gdzie indziej – powiedział nam Sławomir Piechota, przewodniczący sejmowej Komisji Polityki Społecznej i Rodziny. – To jest oczywiście bardzo trudne, żeby znowu usztywniając reguły, nie doprowadzić do sytuacji, że ludzie naprawdę potrzebujący będą mieli ograniczony dostęp do tych środków.

Zdaniem rządu, konieczne jest więc inne określenie warunków przyznawania świadczenia pielęgnacyjnego, by pieniądze trafiały do osób, które faktycznie opiekują się bliską osobą z niepełnosprawnością. Nowelizacja przewiduje, że możliwość ubiegania się o świadczenie pielęgnacyjne przysługiwać będzie w przypadku opieki nad osobą, której niepełnosprawność powstała do 18. lub 25. roku życia (w przypadku osób uczących się).

Nadciśnienie tętnicze jest problemem epidemiologicznym. Niestety, choć jest ono prostą drogą do zawału serca i udaru mózgu - bagatelizujemy je. Połowa chorych na nadciśnienie, nie wie, że cierpi na to schorzenie. Co gorsza, spośród tych, którzy wiedzą - tylko połowa leczy się prawidłowo. Dr Beata Kłosiewicz-Wąsek, dyrektor Centrum Kardiologii Allenort w Warszawie, radzi, aby każdy mężczyzna po 20 roku życia przynajmniej raz w roku zrobił sobie pomiar ciśnienia. Najlepszą metoda jest 24-godzinne monitorowanie ciśnienia tętniczego metodą holterowską. Holter ciśnieniowy jest to urządzenie, które zakładamy na całą dobę i które co jakiś czas w ciągu 24 godzin mierzy ciśnienie tętnicze i zapisuje je w pamięci. Lekarz po odebraniu urządzenia analizuje pomiary i może w sposób dokładny ocenić stan pacjenta. Jeśli okaże się, że stwierdzamy nadciśnienie, należy kupić ciśnieniomierz do domu i nauczyć się mierzyć je samodzielnie. Każde przekroczenie wartości 140/90 wymaga konsultacji z lekarzem. Jeśli nadciśnienie jest łagodne, problem można spróbować rozwiązać zmianą trybu życia. – Rzucenie palenia, wysiłek fizyczny, przynajmniej trzy razy w tygodniu po trzydzieści minut, a u osób zdrowych nawet do pięciu godzin tygodniowo oraz zmiana diety i redukcja masy ciała mogą okazać się wystarczające. Jeśli jednak po trzech miesiącach wyniki nie ulegają poprawie, trzeba zacząć brać leki

Kaznodzieja wygłasza niedzielne kazanie na temat przebaczenia. Po płomiennej przemowie pyta zgromadzonych:
- Ilu z was, bracia, przebaczy swoim wrogom?
Połowa wiernych podnosi ręce do góry. Niezadowolony kaznodzieja kontynuuje kazanie. Mija 20 minut i znowu pyta:
- Ilu z was, bracia, przebaczy swoim wrogom? Tym razem zgłasza się jakieś 80%. Kaznodzieja jeszcze zawiedziony wraca do kazania. Mija kolejne 30 minut. Kaznodzieja znowu pyta:
- Ilu z was, bracia, przebaczy swoim wrogom?
Ponieważ wszyscy już myślą o obiedzie, wszyscy podnoszą ręce do góry. Wszyscy z wyjątkiem staruszki z drugiego rzędu. Kaznodzieja pyta:
- Dlaczego pani nie chce przebaczyć wrogom?
- Nie mam żadnych.
- Jakie to niezwykłe! Ile pani ma lat?
- 93.
- Niech pani wyjdzie na środek i powie wszystkim jak to możliwe, żeby w takim sędziwym wieku nie mieć żadnych wrogów.
Staruszka nieśmiało wychodzi na środek, bierze mikrofon i mówi:
- Przeżyłam wszystkich skurwysynów!
.....Pozdrawiam i  życzę dużo  zdrówka  oraz  poczucia humoru..

Droga do akceptacji niepełnosprawności swojej lub kogoś bliskiego bywa bolesna i długa. Najważniejsze jest jednak, żeby nie zostać samemu, by wiedzieć, do kogo się zwrócić.

Kiedy gubisz się w gąszczu przepisów albo masz poczucie, że dzieje ci się krzywda, znajdź w swoim województwie Sejmik Osób Niepełnosprawnych, a jeśli go nie ma - Biuro Porad Obywatelskich. Zobacz też, czym zajmuje się pełnomocnik rządu do spraw osób niepełnosprawnych.

Jeśli musisz kupić wózek, upewnij się jaki jest dla ciebie najlepszy. Jeśli Twoje dziecko urodziło się niepełnosprawne, skontaktuj się z nami i zapytaj o organizacje, które skupiają rodziców i dzieci z podobnymi problemami. A kiedy zaczniesz myśleć o jego edukacji, porozmawiaj z wojewódzkim koordynatorem ds. kształcenia integracyjnego.

Jeśli jesteś osobą niesłyszącą, szukaj ośrodków PZG. Jeśli niewidomą, skontaktuj się z PZN. Nie zapominaj o Towarzystwie Walki z Kalectwem i Polskim Stowarzyszeniu na Rzecz Osób z Upośledzeniem Umysłowym. Pamiętaj o centrach wolontariatu. Pracują tam ludzie, którzy nie pozwolą, żebyś czuł się opuszczony i osamotniony.

Jeśli nigdy nie spotkałeś osoby niepełnosprawnej, przeczytaj historie życia. Zobaczysz, że osoby niepełnosprawne, jak wszyscy, chcieliby prowadzić niezależne życie. Nie oznacza to jednak, że nie potrzebują wsparcia.

Senat nie zaproponował poprawek do nowelizacji ustawy o rehabilitacji zawodowej i zatrudnieniu osób niepełnosprawnych, która uszczelnia system wsparcia zatrudnienia pracowników z niepełnosprawnością.

Za nowelą głosowało 87 senatorów; nikt nie był przeciw i nikt nie wstrzymał się od głosu.

Nowelizacja m.in. przewiduje, że wynagrodzenie dla niepełnosprawnych pracowników musi być przelewane na ich rachunek bankowy lub wypłacane przekazem pocztowym. Dopiero wówczas zakładowi, który zatrudnia pracowników niepełnosprawnych, będzie przysługiwało dofinansowanie Państwowego Funduszu Osób Niepełnosprawnych (PFRON).

Wynagrodzenie będzie mogło być też przekazywane na rachunek osoby niepełnosprawnej założony w Spółdzielczej Kasie Oszczędnościowo-Kredytowej (SKOK) lub przekazywane bezpośrednio niepełnosprawnemu pracownikowi przez inne firmy zajmujące się doręczeniami.

Ustawa wprowadza też przepisy pozwalające na dokładniejsze kontrolowanie zakładów zatrudniających osoby z niepełnosprawnością i otrzymujących środki z PFRON. Wzmocnione zostały uprawnienia kontrolne prezesa PFRON. Nowelizacja przewiduje kary za nieprzestrzeganie przepisów, m.in. grzywnę do 5 tys. zł za udaremnienie przeprowadzenia kontroli, podawanie fałszywych danych lub nieprawdziwych wyjaśnień.

Zmiany w prawie mają m.in. pozwolić na uzyskanie dofinansowania za zatrudnienie osób niepełnosprawnych w sektorze finansów publicznych, a nie jedynie w prywatnych firmach. Nowe przepisy mają też urealnić wysokość wsparcia udzielanego pracodawcom zatrudniającym niepełnosprawnych pracowników.